FISCUS
In nomine sancte et individue Trinitatis. Hugoemperor/king divino munere largiente serenissimus rexemperor/king. Nichil aptius ad nostre sublimitatis honorem nostrique regiminis corroborationem facere posse credimus, quam si sanctarum Dei ecclesiarum habentes sollicitudinem earum dotes inconvulsas servare curamus, et votis fidelium pias aures accomodamus. Ac per hoc omnium sancte Dei ecclesie nostrorumque fidelium presentium et futurorum sagacitas noverit, Hercardumbishops venerabilem sancte Parmensis ecclesiecurtes, profits of justice, teloneum, immunity, districtio, inquisitio episcopumbishops nostre serenitatis adiisse clementiam, quatenus precepta et auctoritatesimperial/royal diploma piissimorum augustorum vel regum predecessorum nostrorum omnium, quotquot a tempore dive memorie Rachisemperor/king regisemperor/king usque ad presens tempus nostrum sui predecessores prefate sancte Parmensi ecclesie acquerire potuerunt, abbatiammonasteries scilicet Sancti Remigiifiscal property, textual occurrence, object, outflow, iure proprietatis/pleno iure, allocation to churches, monasteries sitam in Bercedofiscal property, monasteries ac eiusdem Parme civitatis districtumdistrictio ac omne ius publicum vel toloneumteloneum, veluti a nostris predecessoribus prelibate Parmensi ecclesie dudum fuerunt collata, ita demum nostri corroboratione precepti eorumdem auctoritatibus nostram adderemus confirmationem. Cuius igitur devotissimis precibus annuentes et libentissime assensum prebentes, hos nostre auctoritatis apices inscribi iussimus, quibus decernimus ut ipsa precepta de abbatia Bercedo, districto iuris publici Parmensis civitatis sive toloneo eiusdem loci nec non Corte RegiaESTATE: fiscal property, textual occurrence, object, outflow, iure proprietatis/pleno iure, allocation to churches; PLACE: curtes, fiscal property, textual occurrence, object, outflow, iure proprietatis/pleno iure, allocation to churches ac Prato Regiolanded possessions vel quidquid antiqui reges sive imperatores et reliqui homines Deum timentes memorate sancte Parmensi ecclesie suis preceptis vel testamentis contulerunt et postmodum preexcellentissimi reges atque augusti sua auctoritate confirmarunt, stabilia ac inconvulsa nostris futurisque temporibus in potestate vel iure prescripti Hercardi episcopi sancte Parmensis ecclesie suorumque successorum perpetualiter maneant. Statuimus etiam et omnino interdicimus, ut nullus comes vel publice partis iudex aut gastaldio vel alia quelibet persona magna aut parva in predicta abbatia de Bercedo seu in districtu Parme civitatis, quod ad ius publicum sive toloneum pertinet, vel cunctis possessionibus, quas a tempore, ut prediximus, predecessorum nostrorum regum scilicet sive imperatorum usque in presens undecumque firmitatem vel auctoritatem prelibata Parmensis ecclesia habere dignoscitur, vel quas deinceps inibi divina pietas augmentare voluerit, nemo, ut prediximus, superioris aut inferioris ordinis rei publice procurator ad causas iudiciario more audiendasprofits of justice conventum facere vel freda exigere aut mansionaticum vel paratas exquirere, parafredos aut fideiussores violenter tollere, homines tam ingenuos liberos quamque servos in possessionibus vel mansionibus ipsius ecclesie permanentes potestative distringere aut aliquas functiones publicas aut redibitiones atque inlicitas occasiones sive angarias super imponere presumat, sed contra in potestate eiusdem loci episcopi sint, totius publice partis inquietudine remota. Nullus enim sub regno nostro constitutus de rebus suprataxate Parmensis ecclesie in quibuscumìnque comitatibus vel locis aliquam deminorationem facere aut alias quaslibet annuales dominationes exigere aut consuetudinario more aliquid tollere vel clericos eiusdem ecclesie in personis vel domibus suis ledere audeat, sed repulsa omni inlicita consuetudine liceat pretaxato venerabili episcopo Herchardo suisque successoribus res iam dicte ecclesie Parmensis cum universis sibi subiectis sub immunitatisimmunity nostre defensione quieto ordine tenere atque pro nostra incolumitate altissimum Dominum exorare; et omnimodo precipimus, ut, undecumque a tempore nostrorum predecessorum iam dicta ecclesia legalem investituram habere dignoscitur, si ullam diminorationem quilibet facere tentaverit, non sit necesse iam dicto episcopo eiusque successoribus sive eiusdem ecclesie causam peragentibus ullam facere probationem, sed diligenter per bone fidei homines, si opus fuerit, iureiurando fiat inquisitioinquisitio, ut rei veritas clarescat. Quicunque ergo huius nostri precepti prevaricator extiterit, trecentas auri purissimi componat libraspenalty, medietatem camere nostrecamera regis et medietatem prefate Parmensi ecclesiecamera of other public authorities. Quod ut verius credatur et diligentius ab omnibus observetur, manu propria roborantes anulo nostro subter insigniri decrevimus. Signum domni (M) Hugonis gloriosissimi regis. Sigefreduschancellor cancellariuschancellor ad vicem Beatiarchchancellor, bishops episcopibishops et archicancellariiarchchancellor recognovi et subscripsi. Dat. Pridie nonas septembris, anno incarnationis dominice DCCCCXXVI, regni vero domni Hugonis gloriosissimi regis primo, indictione I. Actum Papie in Christi nomine feliciter, amen.
Title: Città del Vaticano, Archivio Segreto Vaticano, arm. LXI, to. 28, Privilegia ecclesiae Parmensis, c. 15
Document number: 2136
Author(s): Chiara Stedile (file creation on 2021-02-08); Chiara Stedile (last change on 2021-02-08)
Record source: Critical edition
Document type: Imperial/royal diploma
Document tradition: Copy
Fiscal property: Yes
Date: 926 September 4
Topical date: Pavia
Date/period of redaction: XVII
Keywords: archchancellor, bishops, camera of other public authorities, camera regis, chancellor, districtio, emperor/king, immunity, imperial/royal diploma, inquisitio, landed possessions, monasteries, penalty, profits of justice, teloneum.
Editions and document summaries: DD U, pp. 10-14, n. III
Commentary
L'abbazia di Berceto fu donata alla Chiesa di Parma da Carlomanno nel 11 maggio 879 (MGH DD Km, pp. 820-822, n. 24), poi confermata da Carlo III nel 16 aprile 885 (MGH DD Ka III, pp. 181- 183, n. 115) e da Rodolfo II nel 4 febbraio 922 (DD R II, pp. 95-97, n. I). Il testo del presente diploma di mantiene indipendente da quelli menzionati, mostrando qualche relazione soltanto con il diploma di Carlomanno.